اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رابطه کودک- والد (cprt)، بر کاهش پرخاشگری کودکان پیش دبستانی و شیوه های والدگری مادران

چکیده مقدمه: هدف اساسی پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رابطه کودک – والد (cprt) بر کاهش پرخاشگری کودکان پیش دبستانی و تغییر رفتارهای والدگری مادران آنها بوده است. روش: بدین خاطر در مرحله نخست 160 کودک پیش دبستانی در 6 مدرسه مورد غربالگری قرار گرفتند. پس از آن، مادران 25 کودک که نمرات بالاتر از نمره برش را در مقیاس پرخاشگری فهرست رفتاری کودک (cbcl) به دست آورده بودند، به عنوان نمونه اصلی پژوهش انتخاب شدند، و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و گروه کنترل (12نفر) جایگزین شدند. مادران دو گروه پرسشنامه مقیاس پرخاشگری واحدی (1387) و پرسشنامه والدگری آلاباما (apq)، (فرایک، 1991) را تکمیل کردند. گروه آزمایش در جلسات آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطه کودک – والد (cprt) در قالب دو گروه به مدت 10 هفته شرکت کردند و گروه کنترل در انتظار باقی ماندند. یافته ها: تحلیل یافته ها بیانگر این نکته بود که کودکان مادران گروه آزمایش در مقایسه با کودکان مادران گروه کنترل در پرخاشگری کل و در زیرمقیاس های پرخاشگری کلامی- تهاجمی، فیزیکی- تهاجمی و رابطه ای کاهش معناداری نشان دادند. از سوی دیگر یافته ها نشانگر افزایش شیوه والدگری مثبت و کاهش شیوه های والدگری منفی (نظارت ضعیف، تربیت متناقض و تنبیه بدنی) در مادران گروه آزمایش در مقایسه با مادران گروه کنترل بود. نتیجه گیری: بازی درمانی مبتنی بر رابطه کودک – والد روش موثری برای کاهش مشکلات پرخاشگری کودکان به حساب می آید. بعلاوه نتایج پژوهش حاضر آموزش cprt را در تغییر رفتارهای والدگری ناکارآمد مادران کودکان پرخاشگر موثر ارزیابی می کند. واژه های کلیدی: بازی درمانی مبتنی بر رابطه کودک – والد، پرخاشگری، شیوه های والدگری، کودکان پیش دبستانی.